به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، صد ‌و ‌چهل‌ و پنجمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه‌شنبه 5 دی‌ماه 1402 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار»(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد ^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره^{علیهم‌السلام}، استاد صفری نکاتی از سیره‌ی امام سجاد علیه السلام را در کتاب انسان 250 ساله‎ی مقام معظم رهبری بیان کردند:

• درک اهداف سیاسی حضرت سجاد ^{علیه‌السلام} مشکل است نیاز به بصیرن دارد چرا که این اهداف بارز و مشخص نیستند.
• این اهداف سیاسی و نقش آن‌ها در زمان امام صادق ^{علیه‌السلام} مشخص می‌گردد.
• بر سر کار آمدن خلفای عباسی یکی از نشانه‌های حرکت سیاسی جریان هدایتی است.
• یکی از کارهای مهم اما باقر ^{علیه‌السلام} نیز آماده‌سازی مردم برای تحقق این حرکت سیاسی بوده است.

در ادامه استاد باقری ضمن مرور نکات جلسه‌ی قبل، به شرح فرازهای جدید دعا پرداختند:

فراز 15: «وَ قَدْ قُلْتَ يَا إِلَهِي فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ ، وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ ، وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ».

ای خدای من! در کتاب محکم و استوارت فرمودی: «بازگشت و توبه بندگانت را می‌پذیری و از گناهان گذشت می‌کنی و توبه‌کنندگان را دوست داری.» پس چنانکه وعده دادی، توبه‌ام را بپذیر؛ و همان گونه که ضمانت کردی، از گناهانم گذشت کن؛ و چنانکه شرط فرمودی، محبّتت را بر من واجب گردان.

فراز 16: «وَ لَكَ يَا رَبِّ شَرْطِي أَلَّا أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ ، وَ ضَمَانِي أَنْ لَا أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ ، وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ»

ای پروردگارم! من هم در برابر این همه عنایات تو تعهّد و شرطم این است که به آنچه پسند تو نیست بازنیایم و ضمانتم این است که به آنچه مورد نکوهش توست بازنگردم و پیمانم این است که از تمام گناهانت دوری کنم.

در ادامه امام علیه‌السلام در برابر خواسته‌های فراز قبلی، خود را ملزم به شروطی می‌نماید:

1. دوری از مکروه الهی
2. عدم بازگشت به آن‌چه در نظر خداوند مذموم است
3. تعهد بر دوری از همه‌ی گناهان

فراز 17: « اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِي مَا عَلِمْتَ ، وَ اصْرِفْنِي بِقُدْرَتِكَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ »

خدایا! به آنچه انجام داده‌ام آگاه‌تری؛ پس آنچه را از من آگاهی بیامرز و مرا به قدرتت به آنچه دوست داری، برگردان.

در این فراز امام ^{علیه السلام} به درگاه الهی اعتراف می‌کنند که هر گناهی ظاهر، باطن و تبعاتی دارد که فقط خداوند به این مسائل آگاهی تام است و در ادامه‌ی این اعتراف، غفران الهی را درخواست می‌کنند. همچنین در انتهای فراز، تغییر مسیر زندگی بنده را از خطا به ارتکاب آن‌چه محبوب خداوند است، می‌خواهند. غفران نیز یک محو و تطهیری است که در آن رشد وجود دارد و حرکت انسان به سوی مراتب بالا را تسریع می‌کند.

فراز 18: «اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى ، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا ، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا ، وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا ، وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا .»

خدایا! حق و حقوق قابل مطالبه‌ای از مردم به عهدۀ من است که آن‌ها را به یاد دارم و حق و حقوقی است که از یاد برده‌ام و همۀ آن‌ها در برابر چشم توست که به خواب نمی‌رود؛ و در مقابل دانش توست که فراموش نمی‌کند؛ پس در برابر آن حقوق، به صاحبانش عوض ده؛ و گرانی آن‌ها را از دوش من فرود آر و سنگینی‌اش را از من بردار و مرا از این که مرتکب مانند آن‌ها شوم، حفظ کن.

انسان در مسیر زندگی مرتکب اعمالی می‌شود که دارای تبعاتی است که بشر را دنبال می‌کنند و رها نمی‌کنند؛ مانند دیون مادی و غیرمادی. بعینک؛ استعاره از آگاهی و اشراف کامل الهی بر اعمال، افکار و نیات انسان است. در پایان استاد صفری دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >