به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، صد ‌و پنجاه و نهمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه‌شنبه 18 اردیبهشت 1403 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت براى خودشان پس از به جا آوردن نماز شب و اعتراف به گناه»(دعای32) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره^{علیهم‌السلام}، استاد باقری ابتدا به مرور نکات فرازهای قبلی پرداختند سپس شرح فرازهای جدید دعا را بیان نمودند:

فراز 9: «وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِيفُ عَمَلاً ، الْجَسِيمُ أَمَلاً ، خَرَجَتْ مِنْ يَدِي أَسْبَابُ الْوُصُلَاتِ إِلَّا مَا وَصَلَهُ رَحْمَتُكَ ، وَ تَقَطَّعَتْ عَنِّي عِصَمُ الآْمَالِ إِلَّا مَا أَنَا مُعْتَصِمٌ بِهِ مِنْ عَفْوِكَ»؛

از نظر عمل، بنده‌ای ناتوانم؛ عملم در کمّیت اندک و در کیفیت دارای عیب و نقص و از جهت آرزو، دارای آرزوی بزرگ و فراوانم؛ وسایل پیوند که عبارت از طاعات و عبادات و کار خیر است، از کفم بیرون رفته، مگر آنچه را رحمتت پیوند داده. رشته‌های امیدم از من گسسته، مگر آن‌چه از عفو و گذشتِ تو به آن چنگ زده‌ام.

از این فراز به بعد، امام زین العابدین^{علیه السلام} به وصف حال عبد می‌پردازند و جمله با واو استینافیه آغاز می‌گردد. عبد خطاکار موجودی است که از نظر رفتار و کردار ضعیف است؛ این اعتراف نشان‌دهنده‌ی شناخت خود و خداوند و ترفیع درجات عبد است. اعتراف به هیچ نبودن و فقر خود دارای ثمراتی است از جمله:

1. درک عظمت الهی و عاجز بودنِ عبد از برآوردن حقّ ِکبریایی پروردگار
2. دوری از عجب و خودشیفتگی
3. اجتناب از رضایت و قناعت به عمل خود؛ چرا که در عمل و تلاش، قناعت مذموم است
4. عدم تکیه به عمل خود و دل بستن به مغفرت، رحمت و فضل الهی

فراز10: «قَلَّ عِنْدِي مَا أَعْتَدُّ بِهِ مِنْ طَاعَتِكَ ، و كَثُرَ عَلَيَّ مَا أَبُوءُ بِهِ مِنْ مَعْصِيَتِكَ وَ لَنْ يَضِيقَ عَلَيْكَ عَفْوٌ عَنْ عَبْدِكَ وَ إِنْ أَسَاءَ ، فَاعْفُ عَنِّي »؛

از اطاعت و بندگی‌ات، آنچه را که باید به حساب آورم، در پرونده‌ام اندک است؛ و از معصیت و نافرمانی‌ات، آنچه را که باید از آن به سوی تو بازگردم، بسیار و فراوان است. گذشت از بنده‌ات، گرچه مرتکب گناه شده باشد، هرگز برای تو دشوار و سخت نیست؛ بنابراین از من بگذر.

ادب عبد در برابر خداوند اقتضا می‌کند که عمل خود را اندک شمارد و خود را همیشه مقصر بداند. اگر عبد مورد عفو و بخشش الهی قرار گیرد موانع اطاعت الهی و عبادت خداوند نیز از عبد رفع می‌گردد.

در پایان خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >