به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، صد ‌و پنجاه و هفتمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه‌شنبه 28 فروردین‌ماه 1403 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت براى خودشان پس از به جا آوردن نماز شب و اعتراف به گناه»(دعای32) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره ^{علیهم‌السلام}، استاد باقری به شرح دعای جدید پرداختند:

سه قول برای نماز شب است:

1. هشت رکعت نماز( چهار نماز دو رکعتی)
2. 2. یازده رکعت نماز( هشت رکعت نافله‌ی شب و دو رکعت شفع و یک رکعت وتر)
3. سیزده رکعت نماز( یازده رکعت مورد قبلی و دو رکعت نماز نافله‌ی صبح)

شیخ طوسی زمان افضل خواندن این دعا را بعد از سیزده رکعت می‌دانند. دعای سی و دوم در اعتراف به گناهان دنباله‌دار(ذنب) بیان شده است. ذنب در خصوص اولیای الهی به مجموع کاستی‌های مربوط به جنبه‌ی جسمانی انسان و یا قصور مطلق بشر در برابر پروردگار اشاره دارد.

این دعا دارای چند محور است:

1. حمد الهی
2. اعتراف به ضعف بنده
3. اظهار فقر عبد به عنایت الهی
4. صلوات بر پیامبر اکرم^{صلوات الله علیه}

فراز 1: « اللَّهُمَّ يَا ذَا الْمُلْكِ الْمُتَأَبِّدِ بِالْخُلُودِ »؛ خدایا! ای دارای فرمانروایی ابدی و جاوید

اللَّهُمَّ به معنای یا الله اما به شکل مودبانه‌تر است. ذا دارای تاکید بیشتری نسبت به صاحب است چون ذا دارای بار معنایی تسلط نیز هست. همچنین ذا به مضاف الیه خود(مُلک) معنای بزرگی می‌دهد. ملک دال بر مفهوم سرزمین و دارای محدوده‌ای بی‌نهایت، مستمر، جاویدان و خارج از محدودیت‌های زمانی است.

فراز 2: «وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَيْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَانٍ.»؛ و ای صاحب سلطنتی که بدون سپاهیان و دست‌یاران، پرقدرت و نیرومند است!

واو عطف به مُلک شده است. سلطان دلالت بر اشراف الهی بر ملک خود دارد. ممتنع صفت سلطان است و معنای افول‌ناپذیر دارد . همچنین سلطنت الهی نیازی به اسباب مانند سپاه و دستیار ندارد و کاملا بی‌نیاز از غیر است.

فراز 3: «وَ الْعِزِّ الْبَاقِي عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ وَ خَوَالِي الْأَعْوَامِ وَ مَوَاضِي الْأَزمَانِ وَ الْأَيَّامِ.»؛ و ای مالک عزّت ماندنی و ثابت که با رفتن روزگاران و سپری شدن سال‌ها و گذشت زمان‌ها و ایام، خللی در آن وارد نمی‌شود؛ بلکه ازلاً و ابداً ماندنی و ثابت است.

و العِزّ عطف به ذا الملک شده و عِزّ به معنای عزیز و نفوذناپذیر است. صفات الهی عاری از زمان هستند یعنی ملک و سلطان و عزت خداوند دارای بقای بی‌انقطاع است. در قرآن نیز می‌فرماید: « ... وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقينَ لا يَعْلَمُونَ »؛ ... در‌‌حالى‌كه عزّت مخصوص خدا و پيامبر او و مؤمنان است؛ ولى منافقان نمى‌دانند.(آیه 8-سوره منافقون). دهر نیز به معنای زمان طولانی است و اعوام به گذشت سالیان دراز دلالت دارد.

قرآن کریم و انبیاء و اوصیاء دارای معارف بلندی هستند که راهی جز لفظ برای رساندن آن‌ها به امت‌ها نیست و سعی شده به عبارت‌های گوناگون و با استفاده از ظرفیت‌های زبانی مختلف بیان شود.

در پایان استاد کاویانی دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >