خلاصه ای از مطالب بیان شده در چهارمین جلسه ی «نقد قرآن کریم بر فرقه های نوظهور» که روز چهارشنبه 92/12/21 توسط استاد خانم جواهری، بیان شد به شرح زیر است.

در ابتدا این مکتب اجتهادی و فقهی بود و به دو گروه اصحاب رأی و اصحاب حدیث تقسیم شدند.
اصحاب رأی به ریاست ابوحنیفه، برای به دست آوردن احکام شرعی از قرآن و سنّت و عقل و قیاس استفاده می کردند. درحالی که اصلاً نباید در احکام شرعی قیاس کرد.

اصحاب حدیث برای احکام شرعی از  ظاهر قرآن و حدیث کمک می گرفتند و اصلاً کاری به عقل نداشتند.
مسبّب پیدایش مکتب اشاعره اهل حدیث بودند که ابوالحسن اشعری در قرن چهارم این مکتب را پایه ریزی کرد. این گروه به دنبال روش افراطی معتزله در به کارگیری روش افراطی عقل و اصحاب حدیث -که اصلاً عقل را به حساب نمی آوردند- به وجود آمد.
از پایه های اعتقادی اشتباه این مکتب از جمله: دست و پا داشتن و قابل رؤیت بودن خداوند و یا نظریه ی کسب که افعال اختیاری انسان را همه در دست خدا میداند.
در طی زمان تحولّات و فعالیّت های برخی افراد من جمله جوینی باعث شد تا این مکتب در بین اهل تسنن رواج بیشتری پیدا کند. همان طور که فخر رازی به آن رنگ فلسفی و امام محمد غزالی رنگ عرفانی داد.

لازم به ذکر است که نشست آتی این استاد با محوریّت وهابیّت در سال جدید برگزار خواهد شد.

• < قبلی
• بعدی >