به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد و شانزدهمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز یکشنبه 14 اسفندماه 1401ساعت 16، در نرم افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است براى مرزداران»(دعای27) برگزار گردید. جلسه چنین گذشت:

در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه السلام از مجموعه ی صلوات بر حجج طاهره علیهم السلام استاد باقری ضمن تبریک اعیاد شعبانیه مخصوصا میلاد حضرت بقیه الله اعظم، به نکاتی از دعای 47 بند 60 که در خصوص امام بیان شده است اشاره نمودند و سپس به شرح فرازهای نهایی دعای 27 پرداختند:

فراز 60:«اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ ، وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ»

خدایا! تو در هر زمان، دینت را به وجود امامی یاری دادی، امامی که او را نشانه‌ای برای بندگانت جهت یافتن راه حق و مشعلی فروزان در سرزمین‌هایت برپا داشتی؛ پس از آن‌که رشتۀ ارتباطش را به رشتۀ ارتباط خود پیوند دادی و او را سبب دست‌یابی به خشنودی‌ات قرار دادی و طاعتش را واجب و از نافرمانی‌اش بیم دادی و مردم را به فرمان بردن از دستوراتش و باز ایستادن از نهی‌اش و پیشی نجستن بر حضرتش و پس نماندن از وجود مقدّسش، دستور دادی. آری؛ امام انتخاب‌شدۀ تو، پناه پناهندگان و ملجأ مؤمنان و دستگیرۀ چنگ‌زنندگان و زیبایی جهانیان است.

این فراز نشان دهنده ی این نکته است که اولین مسئولیت امام حفظ دین است و ایشان به مصابه ی نشانه ای برای یافتن غایت است و همچنین برای مسریابی رهپویان صراط مستقیم. او وسیله ای است که با تمسک به او می توان در کوتاه ترین زمان به مقصد رسید. ذریعه به معنای تنها وسیله بودن امام برای رسیدن به رضای الهی است. اطاعت از امام را خداوند واجب گردانیده و معصیت امر او حرام کرده است به طوری که هیچ پیشی گرفتن و یا جا ماندنی از امام قابل قبول نیست. امام زینت و جمال تمام جهانیان است.

ادامه ی شرح دعای 27 صحیفه ی سجادیه:

• فراز 17: « اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَهَمَّهُ أَمْرُ الْإِسْلَامِ ، وَ أَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ الشِّرْكِ عَلَيْهِمْ فَنَوَى غَزْواً ، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ ، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ ، أَوْ أَخَّرَهُ عَنْهُ حَادِثٌ ، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ فَاكْتُبِ اسْمَهُ فِي الْعَابِدِينَ ، وَ أَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ الُمجَاهِدِينَ ، وَ اجْعَلْهُ فِي نِظَامِ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ »

خدایا! هر مسلمانی که کار اسلام او را نگران کند و گردآمدن مشرکین ضد مسلمین او را به اندوه دچار کند، پس قصد جنگ یا آهنگ جهاد کند، ولی ناتوانی و سستی او را بنشاند و تنگدستی و حاجت او را وادار به کندی و درنگ کند، یا پیش آمدی او را از رفتن به تأخیر اندازد، یا مانعی در برابر اراده‌اش قد علم کند، نامش را در زمرۀ عبادت‌کنندگان بنویس و ثواب مجاهدان را بر او واجب کن و وی را در سلک شهیدان و شایستگان قرار ده.

همان طور که جلسه ی قبل بیان شد این فراز در خصوص کسانی است که به دلیل موانع جدی توفیق حضور در جبهه ها را ندارند اما درباره ی اسلام دغدغه مند هستند. اهم به معنی اقلق دغدغه مندی پیرامون اسلام می باشد. حزن یعنی اندوهی درونی از شرایطی غیر قابل پیش بینی است از تجمع جدی اهل شرک برای نبرد با اسلام. این گروه به دلیل جنگ قصد جهاد می کنند اما به دلایلی جا می ماند مانند:

• ضعف و ناتوانی
• فقر
• پیش آمدی ناگهانی

امام در حق این گروه می خواهند که خداوند نامشان را جزو عابدین بنویسد و اجر خاص مجاهدان را به ایشان واجب کند و ایشان را در مجموعه ی شهدا و صالحان قرار دهد.

این فراز اهمیت و جایگاه نیت را بیان می کند و این که انسان با اصلاح و بزرگ کردن نیت می تواند چه جایگاهی پیدا کند. علت اجر نیت را می توان در روایات دید که خداوند نظام اجر و پاداش این چنینی دارد چون واسع و کریم است. هدف خداوند از اوامر و نواهی تربیت انسان است که بتواند خود را شناخته و متوجه نقاط ضعف و قوت و استعداد خود شده و رشد کند حال کسی رشد انگیزه پیدا کرد اما در عمل موفق به اجرا نشد پس خداوند اجر و اثر طبیعی اجرای عمل را نیز به انسان می دهد چون رشد روحی و انگیزه ای انسان را محاسبه نموده و او را در مقام عمل به نیت می بیند.

فراز 18: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، صَلَاةً عَالِيَةً عَلَى الصَّلَوَاتِ ، مُشْرِفَةً فَوْقَ التَّحِيَّاتِ ، صَلَاةً لَا يَنْتَهِي أَمَدُهَا، وَ لَا يَنْقَطِعُ عَدَدُهَا كَأَتَمِّ مَا مَضَى مِنْ صَلَوَاتِكَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ الْمُبْدِئُ الْمُعِيدُ الْفَعَّالُ لِمَا تُرِيدُ .»

خدایا! بر محمّد بنده و رسولت و آل محمّد درود فرست، درودی برتر از درودها و از نظر رفعت و مرتبه، بالای همۀ درودها؛ که مدّتش به پایان نرسد و شماره‌اش قطع نشود؛ مانند کامل‌ترین درودهایی که بر یکی از دوستانت فرستادی. تو عطابخش ستوده‌ای، آغازکننده و بازگرداننده‌ای، هر چه را بخواهی انجام می‌دهی.

تحیت به معنی زنده نگه داشتن توسط خداوند است وأمد نیز بر غایت دلالت دارد. أتم به معنی کامل ترین است. معید نیز ناظر بر معاد و قیامت می باشد.

در پایان نیز استاد باقری دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >