تفسیر جزء چهارم قران کریم

به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه، چهارمین روز از ماه مبارک رمضان با تفسیر جزء چهارم توسط استاد گرانقدر سرکار خانم جواهری در ۹ اردیبهشت به صورت مجازی برگزار شد.
استاد جواهری در تفسیر سوره آل عمران بیان کرد و گفت : اگر به واژه‌ى «وَدَّ» در قرآن بنگريم، آرزوهاى دشمنان در مورد ما است پس :
۱. غفلت از سلاح و سرمايه خود.
۲. دشمنان دوست دارن با ما سازش و ما را سست کنند.
۳. رنج و فشار و به زحمت افتادن
۴. دوست دارند بعد از ایمان آوردن ما را گمراه و کافر کنند.
در اینجا خداوند می فرماید: بيگانگان را مَحرم اسرار خويش قرار ندهيم و در مورد دینمان رازدار باشیم . هر مسلمانى هم كه مصداق‌ «دُونِكُمْ» باشد، نبايد محرم اسرار قرار گيرد، زيرا در ميان مسلمانان نيز افراد فتنه‌جو و جاسوس، كم نيستند.
ملاك دوستى و روابط صميمانه‌ى مسلمانان با ساير جوامع بايد ايمان باشد.
در این آیه و اولین خطری که دشمن برما دارد و خداوند می گوید مواظب آن باشید تهاجم فرهنگی است.
دشمنان خود را بشناسيد و هوشيار باشيد، آنان ذرّه‌اى در توطئه و فتنه عليه شما كوتاهى نمى‌كنند و با شگردهاى گوناگون با ما برخورد مى‌كنند که آنها عبارتند از ؛  ۱ - فساد. ۲ - فشار. ۳ - نفاق.
 باید تبلیغات دشمنان را بشناسيد. روابط صميمى با دشمنِ توطئه‌گر، نشانه‌ى بى‌عقلى است. برخورد صميمانه، با افراد بى‌صفا، كم عقلى است.مؤمن بودن مسأله‌اى است و عاقل بودن مسأله ديگر.
خداوند با معرّفى روحيات دشمن، با ما اتمام حجّت كرده است. دشمنان بر مابغض و کینه دارند.
خانم جواهری در تفسیر آیه۱۲۰ سوره آل عمران گفت: اين آيه راه شناختِ دوست و دشمن را بيان مى‌كند كه آن، توجّه به روحيات و عكس‌العمل ديگران در مواقع كاميابى و يا ناكامى مسلمانان است. در سياست خارجى نيز توجّه به محكوم كردن‌ها، تأييد و تكذيب‌ها، و انواع كمك‌ها و تبليغات، لازم است.
در مقابله با حسودانى كه از رشد ما ناراحتند، صبر و تقوا تنها راه است.
راه نفوذ دشمن در مسلمانان، يا ترس و طمع خودمان است و يا بى‌پروايى و بى‌تقوايى ما كه صبر و تقوا، راه چاره آن است.
خداوند با افشاى روحيّات دشمن، به ما روحیه مى‌دهد و می گوید تقوا پیشه کنید آنها هیچ کاری نمی توانند کنند.
استاد در ادامه و آیه ۱۹۰ آل عمران گفت: آفرينش جهان، هدفدار است.
از راه هستى‌شناسى، مقدّمه‌ى خداشناسى است و اختلاف ساعات شب و روز در طول سال، در نظر خردمندان تصادفى نيست. قرآن، مردم را به تفكّر در آفرينش ترغيب مى‌كند. آفرينش، پر از راز و رمز، و ظرافت و دقّت است كه تنها خردمندان به درك آن راه دارند.
استاد در تفسیر آیه ۱۹۱بیان داشت : نشانه‌ى خردمندى، ياد خدا در هر حال است و اهل‌ذكر بايد اهل تعقل و تفكر باشند. شناختِ حسّى طبيعت كافى نيست، تعقّل و تفكّر لازم است. آفرينش بيهوده نيست و قبل از دعا، خدا را ستايش كنيم.
استاد در ادامه و تفسیر آیه ۱۹۲ گفت:
 امام باقر عليه السلام درباره‌ى‌ «وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ» سؤال كردند، حضرت فرمودند: يعنى آنها امامانى ندارند تا آنان را به نام بخوانند، (و از آنان شفاعت كنند).
استاد در تفسیر آیه ۱۹۳ اشاره کرد:
ايمان، زمينه‌ى دريافت مغفرت الهى است در اینجا خردمندانِ دورانديش، مرگ با نيكان را آرزو مى‌كنند.
در تفسیر آیه بعد اینگونه آمده است: وفاى به وعده، از شئون ربوبيّت الهى است. نهايت آرزوى خردمندان، رسيدن به الطاف الهى و نجات از دوزخ و رسوايى قيامت است. بيم و اميد بايد در كنار هم باشد.
استاد در پایان و آیه ۱۹۵ سوره آل عمران گفت:
دعاى قلبى، استجابت قطعى دارد. دعايى كه همراه با ياد دائمى خدا؛ «يذكرون». فكر؛ «يتفكّرون» و ستايش خدا باشد، «سبحانك» قطعاً مستجاب مى‌شود.
دعائى مستجاب مى‌شود كه همراه با عمل و تلاش دعا كننده باشد، گرچه خود دعا نيز نوعى عمل است و جنس مرد برتر از زن نيست. در پيمودن راه خدا؛ هجرت، تبعيد، شكنجه و جهاد گرچه  شهادت بالاترین است.
مغفرت و بهشت، ثوابى عمومى است، ولى آن ثوابى كه در شأن لطف خدا و مؤمنان است، ثواب ديگرى است كه فقط نزد خداست و ما از آن خبر نداريم وپاداش‌هاى خداوند، همراه با انواع كرامت‌هاست.

Tweet