به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد و سی و چهارمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز یکشنبه 19 شهریورماه 1402 ساعت 16، در نرم افزار «قرار» با موضوع « دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار »(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه السلام از مجموعه ی صلوات بر حجج طاهره علیهم السلام، در ابتدا استاد صفری با توجه به کتاب انسان 250 ساله از مقام معظم رهبری، به مرور سیره ی امام سجاد علیه السلام پرداختند نکات جلسه ی گذشته پرداختند و در ادامه خانم سیدمهدی شرح فراز جدید دعا را بیان نمودند:

فراز 7: « كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ ، أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى ، وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى ، أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ ، وَ فَكَّرَ فِيما خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ ، فَرَأَى كَبِيرَ عِصْيَانِهِ كَبِيراً وَ جَلِيلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِيلًا .» ؛ مانند کسی که قدرتت را بر وجودش جاهل و فراوانی احسانت را نسبت به خودش منکر است تا هنگامی‌که دیدۀ هدایت برایش باز شده و ابرهای کوردلی، از صفحۀ باطنش برطرف گشته، ستم‌هایی که بر خود کرده، به شمار آورده و در اموری که پروردگارش را مخالفت کرده به اندیشه نشسته؛ در نتیجه گناه بزرگش را بزرگ و عظمت مخالفتش را عظیم دیده.

در این فراز به بیان علت ارتکاب گناه توسط بنده پرداخته می شود. مانند جهل به قدرت خداوند و انکار نسبت به فضل و احسان او. جهلی که در این فراز بیان شده است یا ناظر بر جهل به امر و نهی الهی است یا درمورد انسان عالمی است که علیرغم علم خود به امر و نهی الهی، عامل به آن ها نیست. یکی ار دلایل عصمت انبیاء و اوصیای الهی نیز علم ایشان به قدرت الهی می باشد. قدرت در کتاب های لغت بیشتر با قوت معنا شده است؛ قوت دال بر نیرویی بالقوه است که تجلی بالفعل آن قدرت نام دارد.

تفاوت احسان با عدل در رتبه می باشد و احسان در رتبه ای بالاتر از عدل وجود دارد و خداوند متعال در برابر عمل نیک بنده با احسان عمل می کند یعنی بیشتر از آن چه سزاوار بنده است به او عطا می کند. در این فراز فضل نیز بر سر احسان آمده است که مرتبه ای بسیار بالاتر از لطف و رحمت الهی را تصویر می کند.

در ادامه این طور بیان می شود که این حالت برای انسان گناهکار ثابت نبوده و در اثر هدایت الهی، کوری و غفلت از بنده مانند ابر عبور می کند و تازه وضعیت بد خود را می بیند و بیدار می شود. حال، بنده شروع به شمارش و احصای گناهان و ظلم ها در حق خود می کند و از عقل خود استفاده کرده و راجع به اعمالش در مخالفت الهی می اندیشد.

کبیر به عظیمی گفته می شود که از لحاظ شان و مقدار خیلی بزرگ است و معمولا در قبال صغیر می آید. هم معنای دیگر کبیر کثیر است که دال بر تعدا بالاست و در مقابلش قلیل استفاده می شود. جلیل نیز به معنی بزرگی شان و قدر می باشد و شباهت بسیار به معنای کبیر دارد. عصیان و مخالفت نیز شبیه به یکدیگرند و ظاهرا تفاوت مهمی برای آن ها ذکر نگردیده است و لازم است بیشتر درمورد آن تحقیق شود.

در ادامه خانم ناطقیان به مرور و دسته بندی نکات مطرح شده پرداختند و دعا فرمودند و جلسه پایان یافت.

• < قبلی
• بعدی >