به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، صد و بیست و نهمین جلسه ی پژوهشی تدبر، محوربندی و بازخوانی صحیفه ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز یکشنبه 1 مردادماه 1402 ساعت 16، در نرم افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در يارى خواستن از خدا براى پرداخت وام»(دعای30) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه السلام از مجموعه ی صلوات بر حجج طاهره علیهم السلام، استاد صفری به بیان خلاصه ای از جلسه ی قبل پرداختند و در ادامه خانم ناطقیان فرازهای جدید را شرح دادند:

فراز 3: « اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِيَادِ ، وَ قَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ ، وَ عَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ ، وَ اقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي ، وَ وَجِّهْ فِي أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِي ، وَ ازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مَا يُحْدِثُ لِي مَخِيلَةً أَوْ تَاَدِّياً اِلَي بَغْيٍ أَوْ مَا أتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً »

خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از اسراف و زیاده‌خواهی بازدار و به بخشیدن و میانه‌روی مستقیم ساز و نیکو اندازه نگاه داشتن را به من بیاموز و مرا به لطف خود از ولخرجی حفظ کن و روزی‌ام را از وسایل حلال جاری فرما و خرج کردنم را در راه‌های خیر و نیکی جهت ده؛ و ثروتی که برای من خودبینی ایجاد کند، یا به ستمگری کشاند، یا به دنبال آن دچار طغیان و سرکشی شوم، از من بگیر.

در این فرازها راهکارهای سلبی و موجبی پیش گیری از دچار شدن به بدهکاری بیان می شود. مانند: کناره گیری از اسراف و زیاده خواهی، روی آوردن به بخشیدن مال، میانه روی و نیکو اندازه نگه داشتن و غیره. در ادامه امام سجاد علیه السلام از خداوند جاری شدن روزی از اسباب حلال را از خداوند درخواست می کنند؛ همین طور جهت دهی روزی در باب ها و زمینه های مختلف بر و نیکی مطرح می شود. ایشان همچنین مالی را که موجب خودبرتربینی و طغیان انسان شود را رد می کنند و از خداوند درخواست گرفتن آن مالِ آسیب زا را دارند. طبق این فراز از دعا مال در بُعد منفی خود می تواند در سه جهت آسیب زا باشد:

1. برای خود انسان؛ فرد را دچار تکبر کند.
2. نسبت به دیگران؛ موجب ظلم به دیگران شود.
3. نسبت به خداوند، انسان دچار طغیان و سرکشی به درگاه الهی شود.

فراز 4: «اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ »

خدایا! هم‌نشینی با تهی‌دستان را محبوب من قرار ده و مرا در هم‌نشینی با آنان به صبر، نیکو یاری کن.

صحبت به معنای هم نشینی و همراهی است. انسان دارای گرایش ها و رغبت های مختلفی می باشد. دعا در عین اصلاح تفکر و اعتقاد مخاطب به دنبال تنظیم و تعدیل گرایش های انسان نیز هست. هم نشینی و هم غذا شدن با فقرا در سیره ی اهل بیت علیهم السلام بارز و مشخص است و این هم نیشینی و همراهی آثار و فواید مثبتی در روح آدمی را موجب می گردد. نکته ی جالب توجه آن که این همراهی مستلزم صبر نیکویی است.

فراز 5: «وَ مَا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْهُ لِي فِي خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ »

و آن چه از متاع دنیای نابود شدنی که از من گرفتی، آن را در خزانه‌های پایدارت برایم ذخیره ساز.

این فراز ناظر به این است که اعتقاد به توحید موجب تغییر نگاه فرد به مسائل اقتصادی نیز می گردد به طوری که از دست دادن مال در دنیا، با دعا و اراده ی الهی می تواند به ذخیره ی آخرت انسان تبدیل شود.

فراز 6: « وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا ، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ .»

و آن چه از توشۀ ناچیز دنیا به من دادی و از کالای بی‌ارزشش برای من پیش انداختی، وسیلۀ رسیدن به جوارت و پیوستن به مقام قرب حضرتت و سببی به سوی بهشتت، قرار ده؛ همانا تو دارندۀ احسان عظیمی و تو بخشندۀ کریمی.

همچنین در خصوص مالی که در اختیار انسان است، نگاه توحیدی، آن را به منزله ی وسیله ای برای تقرب به خداوند و بهشت او می بیند. در انتهای دعا نیز صفاتی از خداوند مانند جواد و کریم بیان می شود که اوج بخشش را به تصویر می کشند.

در پایان خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >