به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد و پنجمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه شنبه 24 آبان ماه 1401 ساعت 7 صبح، در نرم افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است براى مرزداران»(دعای27) برگزار گردید. جلسه چنین گذشت:

در این جلسه استاد صفری ضمن مرور نکات جلسات قبل به شرح فرازهای جدید پرداختند:

فراز 11: «اللَّهُمَّ أَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْأَمَنَةِ ، وَ أَبْدَانَهُمْ مِنَ الْقُوَّةِ ، وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الِاحْتِيَالِ ، وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ مُنَازَلَةِ الرِّجَالِ ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ الْأَبْطَالِ ، وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ ، تَقْطَعُ بِهِ دَابِرَهُمْ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ ، وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ .»

خدایا! دل‌هایشان را از آرامش تهی ساز و بدن‌هایشان را از توانایی بی‌بهره کن و قلوبشان را از چاره‌جویی غافل ساز و اندامشان را از ایستادن در برابر رجال اسلام سست کن. آنان را از کوبیدن دلیران بترسان و سپاهی از فرشتگانت با عذابی از عذاب‌هایت را برضد آنان برانگیز؛ مانند کاری که روز جنگ بدر انجام دادی (اشاره به آیه 123 سوره آل عمران) تا به این سبب بنیانشان را قطع کنی و نیرو و اسلحۀ تیزشان را از بیخ و بن درو کنی و نفراتشان را پراکنده سازی.

در این فراز اشاره به ارسال فرشتگانی دارد که در روز جنگ بدر نازل شدند و شوکت دشمن را مانند زراعتی که محصولش برداشته می شود شوکتشان از بین برود و پراکنده شوند.

فراز 12: «اللَّهُمَّ وَ امْزُجْ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ ، وَ أَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ ، وَ ارْمِ بِلَادَهُمْ بِالْخُسُوفِ ، وَ أَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ ، وَ افْرَعْهَا بِالُْمحُولِ ، وَ اجْعَلْ مِيَرَهُمْ فِي أَحَصِّ أَرْضِكَ وَ أَبْعَدِهَا عَنْهُمْ ، وَ امْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ ، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ الْمُقِيمِ وَ السُّقْمِ الْأَلِيمِ» .

بار خدايا، آب هايشان را به وبا، و طعامشان را به رنج و بلا، درآميز، و شهرهياشان را با زلزله فروريز، پى در پى سنگ بلا بر سر زمينشان ببار، و با قحطسالى دمارشان برآر، زاد و توشه‌شان را در بى‌باران‌ترين و دورترين سرزمين قرار ده، و در پناهگاههاى زمين پناهشان مده، همواره گرسنه‌شان بدار، و بيمارى دردناك بر تنشان ببار.

امْزُجْ: به معنی درهم آمیختن مایعات است.

وَبَاءِ: هم به معنی خود بیماری وبا می باشد هم به معنی بیماری های سخت و واگیردار که همراه با مرگ سخت است.

خُسُوفِ: از خَسف و به معنی در زمین فرورفتن می باشد

أَلِحَّ: از الحاح؛ به معنی اصرار زیاد و پی در پی.

قُذُوفِ: جمع قَذف و به معنای افکندن است.

محُولِ: اشاره به خشکسالی های سخت دارد.

مِيَرَ: به آذوقه های جنگی و قابل حمل و نقل گفته می شود.

أَحَصِّ: به زمین های بی حاصل اشاره می کند.

در پایان استاد صفری دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >