جلسه پنجاه و نهم تدبر صحیفه سجادیه

به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، پنجاه و نهمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز چهارشنبه 12 آبان ۱۴۰۰ ساعت 7 صبح، دعای بیست و چهارم توسط خانم باهو در اسکای روم برگزار شد. ایشان به ارائه شرح دعای بیست و چهارم با موضوع "دعای آن حضرت است برای پدر و مادرش (علیهماالسّلام)" قسمتی از ابتدای فراز پنجم تا فراز دعا پرداختند. جلسه چنین گذشت:

در ابتدای جلسه صوت صلوات امام سجاد علیه السلام پخش شد. سپس استاد باقری جریان های دوران امام سجاد علیه السلام را شرح داده و این دوران را بسیار حساس خواندند. در ادامه ایشان درباره جایگاه صحیفه و دعا نکاتی را بیان کردند و استاد صفری به مروری بر نکات مهم جلسه قبل پرداختند. پس از آن خانم باهو شرح فرازهای جدید را بیان نمودند:

فراز پنجم:«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ ، وَ أَبِرَّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا ، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ اِنْ قَلَّ ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرّي بِهِمَا وَ اِنْ كَثُر»

خدایا! چنانم قرار ده که از پدر و مادرم مانند ترسیدن از پادشاه ستمکار بترسم و به هر دو همچون مادری مهربان نیکی کنم و اطاعت و نیکوکاری‌ام را به آنان، در نظرم از خواب خواب‌آلوده شیرین‌تر و برای سوز سینه‌ام، از شربت گوارا در ذائقۀ تشنه، خنک‌تر گردان تا خواستۀ هر دو را نسبت به خواستۀ خود بیشتر دوست داشته باشم و خشنودی آن‌ها را بر خشنودی خود پیش اندازم و نیکوکاری ایشان را در حقّ خود، هر چند اندک باشد، زیاد شمارم و نیکوکاری خود را دربارۀ ایشان هر چند بسیار باشد، اندک به حساب آورم.

این فراز اشاره به جایگاه رفیع والدین دارد و برای آن ها بالاترین جایگاه اجتماعی مفروض گرفته می شود. کلمه «ِبرّ» بیان کننده بالاترین درجه نیکی است. از آن جایی که رضایت خداوند از انسان در گروی رضایت والدین موحد اوست اگر افراد جامعه اسلامی رفتارهای بیان شده در این فراز را در حق والدین خود به کار ببندند موجب جلب رضایت الهی از آن جامعه خواهد شد و شرطی و قیدی در نیکی به والدین نیست.

فراز ششم: «اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي ، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي ، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي ، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي ، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً ، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً »

خدایا! صدایم را در محضر آنان آهسته و گفتارم را پاکیزه و دلنشین و خوی و خصلتم را نسبت به آنان نرم کن و دلم را به هر دو مهربان ساز و مرا نسبت به هر دو اهل مدارا و نرمش و مهربان و دلسوز گردان.

در فرهنگ قرآنی نیز صوت و لحن آرام نشانه ادب و صدای بلند نشانه بی ادبی و بی احترامی است. رفتار فرزند طبق این فراز باید طوری باشد که والدین احساس راحتی و جایگاه بلند کنند. طبق روایات باید حتی نگاه فرزند همراه با عطوفت و مهربانی باشد و کم ترین آزاری با کلام به آن ها نرساند.

فراز هفتم: «اللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي ، وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي ، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي »

خدایا! آنان را به پاس پرورش من پاداش بخش و در برابر گرامیداشت من جزا عنایت فرما و هر چه را در کودکی‌ام نسبت به من منظور داشتند، در حقّ آنان منظور دار.

این بیانات امام علیه السلام فقط ناظر به دنیا نیست بلکه سایر عوالم را دربرمی گیرد.

فراز هشتم: «اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى ، أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا ، وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا ، وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ »

خدایا! آنچه از جانب من آزار به ایشان رسیده، یا کار ناپسندی از سوی من نسبت به آن‌ها رخ داده، یا حقّی که از آنان بر عهدۀ من ضایع شده، همه را موجب ریختن گناهانشان و بلندی مقامشان و افزونی خوبی‌هایشان قرار ده، ای تبدیل‌کنندۀ بدی‌ها به چندین برابرش به خوبی‌ها.

در این فراز عبد به قصور خود در انجام تکلیفش در برابر والدین خود اذعان می کند و آن را به عنوان عامل ریزش گناهان والدین از خداوند مسئلت می کند.

در پایان جلسه نیز خانم ناطقیان دعا فرمودند.

Tweet