امروز جمعه, 10 فروردين 1403 - Fri 03 29 2024

منو

جلسه سی و یکم تدبر صحیفه سجادیه

sajad4

به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، سی و یکمین جلسه ی پژوهشی تدبر و بازخوانی صحیفه سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز چهارشنبه 13 اسفند ساعت 8:45 صبح،ادامه ی دعای شانزدهم توسط خانم شاهرخ در اسکای روم برگزار شد.خانم شاهرخ از طلاب فارغ التحصیل و همکار واحد پژوهش به ارائه ادامه ی شرح دعای شانزدهم (فراز 30 تا آخر) با موضوع "درخواست گذشت از گناهان و طلب عفو از عیوب" پرداخت. در ادامه به نکات مهم بطور خلاصه اشاره می شود :

فراز30 : گریه در امور مادی شایسته نیست اما هنگام درخواست عفو از گناهان در بارگاه الهی شایسته است که انسان با اخلاص قلبی بگرید تا خداوند با رحمت و شفقت خود بنده را از گناهان پاک نماید. انتَحَبتُ اشاره به با صدای بلند گریه کردن دارد .قُمتُ به معنای مناجات در حال ایستاده است و این خود ادبی است که معصومین علیهم السلام در مناجات های خود به ما می آموزند.

رَکَعتُ ؛ رکوع در مناجات دال بر خضوع و تواضع جسمانی بنده در برابر خداوند متعال است و رکوع طولانی امری پسندیده است. از این تعابیر می توان فهمید که گناهکار باید آن قدر خود را در عبادت خداوند به تعب بیندازد تا مورد رحمت الهی قرار بگیرد اگر چه خداوند این حد را از بنده طلب نمی کند اما ادب عبد اقتضاء می کند تا آمادگی خود را برای به رنج انداختن و تادیب خود اعلام نماید.

فراز 31 : تفاوت میان مغفرت و عفو عبارت است از این که مغفرت از ماده ی غفران به معنی پوشاندن روی گناهان است اما عفو به معنای گذشتن از گناه و آثار آن می باشد و هرکدام شرایط خاص خود را دارند .بنده ی گناهکار هیچ وقت شایسته ی عفو الهی نیست چرا که در محضر خداوند مرتکب معصیت شده است اما بخشش و کرم پروردگار گناهکار را مورد عفو خود قرار می دهد. در بحث معاد یکی از اعتقادات مهم سوختن گناهکار در آتش دوزخ است اگر خداوند بخواهد او را تطهیر می کند و اگر قابل بخشش نباشد در جهنم باقی می ماند.

فراز 32 : ستار العیوب از صفات حق تعالی است که به معنای پوشاندن کثیر گناه گناهکاران و حفظ کرامت و آبروی آن هاست. مَعروفَکَ به معنی اعمال پسندیده و احسان و نیکی است و همه ی رفتارهای خدا در خصوص بنده اش احسان است حتی اگر تادیب و عذاب بنده باشد. فارحَم طولَ تَضَرُّعی ؛ به این نکته اشاره می کند که درخواست رحمت الهی باید بعد از تضرع به درگاه باری تعالی باشد. شِدَّةِ مَسکَنَتی ؛ انسان فقیر ذاتی است و احتیاج او بر دو گونه ی مادی و معنوی است و شدت نیاز معنوی بیش از مادی است چون آثار سوء فقر معنوی برای روح و نفس بسیار است.

فراز 33 : المَعاصی دال بر عموم گناهان انسان دارد. انسان در برابر گناهان به حافظی نیازمند است و بهترین حافظ خداوند است لذا عبد باید خود را به خدا بسپارد. طهارت بر دو قسم است یکی ظاهری است که از نجاسات است و دیگری معنوی است که از آلودگی های معنوی است و هرکدام اقتضائات خاص خود را دارند. طَلیق به معنای اسیری است که از اسارت رهایی یافته و راهش هموار شده است.

فراز 34 (آخر) : خداوند متعال صاحب قدرتی منحصر به فرد است و کارهایی که خداوند انجام می دهد هیچ زحمت و رنجی برای او ندارد. لا یَتَصعَّدُکَ فی أَناتِکَ دال بر این است که اگر انسان در زندگی خود حلیم و بردبار باشد کارها برایش سهل می گردد. جزیل به معنای بزرگ است و دلالت بر بزرگی عطایا الهی دارد. تفاوت میان مشیت و اراده در این است که مشیت به فعل و اراده به حکم مربوط می شود.

در ادامه استاد باقری به بیان نکاتی پرداختند و جلسه با قرائت دعا توسط ایشان به پایان رسید.

 

 

نظر خود را اضافه کنید.

0
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد