برگزاری جلسه ششم دوره تفسیر قرآن کریم
- دسته: معاونت فرهنگی
- بازدید: 576
به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه، ششمین جلسه از دوره تفسیر قرآن کریم با سخنرانی استاد گرانقدر سرکار خانم جواهری در ۲۳ اسفند به صورت آفلاین برگزار شد.
خانم جواهری در تفسیر سوره توبه آیه ۱۲۰ گفت: اصحاب و اطرافيان رهبر كه از علم و امكانات بيشترى برخوردارند، مسئوليّت بيشترى دارند. در دفاع از اسلام، شهر و روستا مطرح نيست. اطاعت بىچون و چرا از پيامبر لازم است و كسى حقّ تخلّف از فرمان حكومتى رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم را ندارد.
حفظ جان پيامبر، ضرورىتر از حفظ جان مسلمانان است. مسلمانان بايد پيشمرگ رهبر آسمانى باشند. لذا مسلمان بايد در راه عقيده، آمادهى تحمّل هر سختى و فشارى باشند.
جامعهى اسلامى بايد كفرستيز باشد. پس راهپيمايىها و حركات دسته جمعى مسلمانان كه موجب خشم و هراس كفّار مىگردد، در نزد خدا پاداش دارد. نه تنها دفاع و رزم، بلكه همهى حركات، تلاشها و رنجهاى جبهه نزد خدا ثبت شده و موجب اجر است. بنابراین کسی می تواند ادعای نیکوکاری کند که انقلابى و اهل جبهه باشد. دريافت اجر الهى، در سايهى تحمّل رنجهاست.نابرده رنج، گنج ميسّر نمىشود.
درادامه و تفسیر آیه ۱۲۱ گفت: در انفاق، كميّت و مقدار مهّم نيست، چه كم باشد چه زياد، در نزد خدا اجر دارد. از اينكه كار خير بىپاداش بماند، نهراسيم كه تمام اعمال انسان ثبت مىشود.حركت به سوى جبههها، از بهترين كارهاست و پاداش الهى، بهتر و بالاتر از عمل انسان است و استمرار بر عمل صالح، سبب اضافه شدن پاداش آن است.
نتیجه ای که از این آیه و قبل می گیریم این است که خداوند می خواهد مكتب خود را با تلاش مؤمنان پيش ببرد،اگر نياز به تلاش آنان نبود، اين همه تشويق در اين دو آيه لازم نبود.
استاد جواهری درپایان و تفسیر آیه ۱۲۲ بیان کرد: بدنبال نزول آياتى كه به شدّت از متخلّفان جنگ انتقاد مىكرد و سختگيرى پيامبر در مورد آنان بود از آن به بعد و در جنگهاى بعدى، همهى مسلمانان براى جهاد آماده مىشدند و پيامبر را در مدينه تنها مىگذاشتند. اين آيه كنترلى براى كوچ آنان به جبهه بود. همهى مسلمانان باديهنشين براى آموختن دين، به شهر مىآمدند و اين موجب كوچ به شهر و تبعات بد آن مىشد. آيه نازل شد كه بعضى براى آشنايى با دين به شهر بيايند، آنگاه به وطن خود برگشته و ديگران را ارشاد كنند. لذا دین، مجموعهى قوانين الهى و مقررّات ظاهرى و باطنى اسلام است. اسلام كه تنها دين پذيرفتهى الهى است،به معناى تسليم خدا بودن است. تفقّه در دين، به معناى تلاش براى كسب شناخت عميق در دين و عقايد و احكام اسلامى است. تفقّه در دين، گاهى ممكن است براى دنيا و مقام و عشق به درس و بحث و سرگرمى و عقب نماندن از دوستان باشد و گاهى براى دين، خدا، بهشت و نجات امّت باشد. آيه، بيمدهى مردم و دعوت آنان به راه خداست را ارزشمند می داند.
بنابراین بايد از هر منطقه، افرادى براى شناخت اسلام به مراكز علمى بروند تا در همه مناطق، روحانى دينى به مقدار لازم حضور داشته باشد. در برنامهريزى و مديريتها، جامعنگر باشيم تا توجّه به مسئلهاى سبب اخلال در مسائل ديگر نشود. اگر در شهر خود نمی تواند دین را فراگیرد هجرت کنند که این امر لازم ايمان است.
دانشمندانی كه كوچ نكنند، فقيه كامل نيستند. تفقّه در دين وآموزش دين به مردم، واجب كفائى است(جهاد و اجتهاد، هر دو واجب كفايى است. پس برنامهريزى چنان بايد باشد كه نظام علمى محصلين علوم دينى، به هم نخورد).هدف از فراگيرى فقه، هشدار مردم و هوشيار ساختن آنان و نجات از غفلت و بىتفاوتى نسبت به مشكلات است. در زمان جنگ هم نبايد مسائل فكرى، اعتقادى و اخلاقى، مورد غفلت قرار گيرد و دشمن خارجى ما را از دشمن داخلى غافل سازد و فقه، تنها فراگيرى احكام دين نيست، بلكه همهى معارف دينى قابل تحقيق، دقّت و ژرفنگرى است پس شناختهاى دينى بايد عميق و ژرف باشد. شرط تبليغ دينى آگاهى عميق از آن است.
لذا به سخنان يك اسلامشناس فقيه، مىتوان اعتماد كرد. فقه در دين، آنگاه ارزش دارد كه فقيه، عالم به زمان و آگاه از شيطنتها و راههاى نفوذ دشمن باشد تا بتواند هشدار و بيم دهد.
براى طلاب حوزهها، دو هجرت لازم است: يكى به سوى حوزهها و ديگرى از حوزهها بسوى شهرها. لذا ماندن در حوزهها جز براى اساتيد جايز نيست.
براى تبليغ و كار فرهنگى، زادگاه انسان در اولويت است و فقیهان و علما بايد سراغ مردم بروند و منتظر دعوت آنان نباشند و محور تبليغ، بايد ايجاد تقوا و ياد معاد باشد. لذا فقها نبايد انتظار اطاعتِ مطلق همهى مردم را داشته باشند، چون گروهى هرگز به راه دين و خدا نمىآيند.
نظرات
- هیچ نظری یافت نشد
نظر خود را اضافه کنید.