به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه، سومین جلسه تفسیر قرآن کریم با سخنرانی استاد گرانقدر سرکار خانم جواهری در ۱۷آبان ماه به صورت مجازی برگزار شد.
استاد جواهری در تفسیر آیات ۷۵ و ۷۶ سوره توبه بیان کرد و گفت: این آیات در مورد مسلمان فقیری به نام ثعلبه بن حاطب نازل شده است.
که می توان چند نکته از این آیات دریافت کنیم :
۱. انسان، ناسپاس و عهد شكن است.
۲. به پيمان و قول‌هاى در حال فقر و اضطرار، چندان اعتمادى نيست.
۳. اگر لياقت و ظرفيّت نباشد، نعمت‌هاى الهى براى انسان نقمت مى‌شود. مالى ارزشمند است كه عامل سقوط نگردد.
۴. دلبستگى به دنيا، انسان را بدفرجام مى‌كند. كسى‌كه در اداى زكات و صدقات بخل ورزد، كم‌كم از دين روى‌گردان مى‌شود.
در ادامه و تفسیر آیه بعد بیان کرد و گفت: اگر انسان باخدای خویش عهدی ببندد و به آن عمل نکند عاقبت خوشی به دنبال نخواهد داشت.
خداوند نفاق را نوعی مجازات برای اعمال بد آنها قرار داده است. مانند بخل ورزیدن، پیمان بستن.
نفاق، درجاتى دارد: نفاقِ زبانى، نفاق رفتارى و نفاق قلبى است و در این آیه نفاق قلبی است.
نفاق، گاهى موقّت وگاهى دائمى و هميشگى است. در اینجا نیز نفاق همیشگی مطرح است.
بنابراین پيمان‌شكنى و دروغ، روحيّه‌ى نفاق مى‌آورد. گناه، گناه مى‌آورد. سرچشمه‌ى بدبختى‌هاى انسان، خود اوست.
خانم جواهری در ادامه و تفسیر آیه ۷۸ اشاره کرد و گفت: در اینجا استفهام توبیخی آمده است.
شايد مراد از «سر»، كفر باطنى منافقان باشد و مراد از «نَجْوى‌»، توطئه‌ى گروهىِ آنان و مقصود از «غيوب»، اهداف و نيّت‌هاى آنان باشد.
منافقان براى مخفى نگهداشتن توطئه‌هاى خود تلاش مى‌كنند، ولى خداوند آنان را به اسرارشان هشدار مى‌دهد. وقتی انسان شناخت ناقص نسبت به خداوند داشته باشد سبب عملكرد ناقص است. لذا اگر انسان بداند كه خداوند از آشكار و پنهان او آگاه است، تقوايش زياد شده، نفاقش از بين مى‌رود و توبيخ نمى‌شود.
خانم جواهری در پایان و تفسیر آیه ۷۹ گفت: رسول خدا صلى الله عليه و آله از مردم تقاضاى كمك به جبهه كرد. توانگران كمك‌هاى شايانى كردند و ناتوانان كمك اندك داشتند. منافقان، كمك توانگران را ريايى دانسته و مورد عيب‌جويى و طعن قرار مى‌دادند و كمك بى‌بضاعت‌ها را مسخره مى‌كردند.از جمله ابوعقيل انصارى با اضافه‌كارى، مقدارى خرما براى كمك به جبهه نزد پيامبر آورد، منافقان او را نيز مسخره كردند.
در اینجا خداوند می فرمایند: مسخره كردن، كار منافقان است. خود كمك نمى‌كنند، كمك‌هاى ديگران را نيز زير سؤال مى‌برند.
مال و ثروت داشتن، شرط انفاق نيست، بايد اخلاص، ايمان و سخاوت داشته باشيم. در آيه‌ى 79 خوانديم كه ثعلبه با آن همه ثروت، حقّ واجب الهى را نپرداخت و ابوعقيل كه كارگرى ساده بود، با اخلاص چند عدد خرما را به جبهه‌ى اسلام كمك كرد.
مؤمنان با ميل وعلاقه انفاق مى‌كنند.(يعنى از روى رغبت).
تضعيف روحيّه‌ى كمك كنندگان به جبهه، حرام و كارى منافقانه است.  لذامنافقان مى‌خواهند با تبليغات واستهزا، مردم را نسبت به جهاد دلسرد و بى‌انگيزه كنند.
در ديد منافقان مقدار مال مهّم است، نه انگيزه‌ها و خصلت‌ها، لذا انفاقِ اندك‌ «يَلمِزون» كه به معناى طعنه زدن است، درباره‌ى مؤمنان توانگر است و «يَسخرون» در مورد مؤمنان تهيدست مى‌باشد.
مسئوليّت هركس به اندازه‌ى توان اوست و وظیفه ما این است که به آنچه به ما گفته شده عمل کنیم و از دشمن نهراسیم و به حرف منافق کاری نداشته باشیم بنابراین كيفر بايد متناسب با عملكرد باشد.
امام رضا عليه السلام فرمودند: مراد از مسخره كردن خداوند، آن است كه خداوند كيفر استهزاى آنان را مى‌دهد.

• < قبلی
• بعدی >