به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه، بیست و ششمین روز تفسیر زیارت جامعه کبیره در ایام محرم با سخنرانی استاد گرانقدر سرکارخانم جواهری به صورت مجازی در روز شنبه ۱۳ شهریور برگزارشد.
خانم جواهری در تفسیر و شرح زیارت جامعه کبیره بیان کرد و گفت: در روز قیامت همه تنها محشور می شوند. خداوند در قرآن می فرماید: شخص تبهکار دوست دارد در قیامت همه چیز را بدهد تا خودش نجات پیدا کند. خداوند متعال در آیه ۱۱تا ۱۵ سوره معارج می فرماید : مجرم دوست دارد فدیه بدهد (یک کسی را فدای خودش کند) فرزندش را، همسرش را، برادرش را، قوم و خویشِ پشتیبانش را و هرکس که روی زمین هست بدهد تا خودش نجات پیدا کند.
جواب می آید: "کلا"قبول نمی شود زیرا در قیامت همه در گرو اعمال خودشان هستند (کل نفس بما کسبت رهینه) و استفاده از عدل و جایگزین قبول نمی شود زیرا در نظام فردی قیامت این اسباب و پیوندهای ظاهری نیست و زمینه ی تعاون و تعاضد وجود ندارد.
خانم جواهری در ادامه گفت: پس شفا از سنخ اسباب و رابطه نیست بلکه از سنخ موهبت از طرف خداوند است و شفیع می تواند از آن بهره ببرد و برای مشفوع له استفاده کند.
شفاعت دو کار انجام می دهد: ۱. تکمیل قابلیت ۲. گسترس فاعلیت
چرا شفیع می گویند؟ شفیع کسی است که جفت شفاعت شونده می شود تا کاستی های او را برای رسیدن به مرادش جبران کند.
استاد جواهری در ادامه بیان کرد: فرق اساسی شفاعت با رجوع به اسباب و علت ها: در کمک گرفتن از علت ها و اسباب، خود علت و سبب عامل رفع نیاز شناخت می شوند. مثلا برای فرزند دار شدن علت و سبب، پدر و مادر هستند که فرزند را به وجود می آورند (البته با اذن الهی). در واقع فرزند معلول این علت هاست ولی در شفاعت مبدا تاثیر موجود دیگری است، نه خود شفیع؛ زیرا در قیامت این اسباب ظاهری برچیده می شوند. خداوند در آیه ۶۶ سوره بقره می فرمایند: اسباب ها قطع می شود.
شفیع تنها رابط است تا ۱.نصاب قبول را تکمیل کند (قابلیت قابل را کامل کند، یعنی اگر یک قابلی قابلیتش به حد نصاب کافی نرسید که از احوال قیامت نجات پیدا کند، شفیع کمبود قابلیت قابل را کامل می کند چون اگر کسی قابل باشد، قابلیت رفتن به بهشت را هم پیدا می کند ولی اگرقابل در اثر نقصی که دارد ورود به بهشت برایش آسان نباشد، شفیع کارش این است که قابلیت قابل را بالا ببرد)
۲.نصاب فیض را گسترش دهد (فاعلیت فاعل را گسترش دهد. یعنی فیض خدا را از راه توسل به اسما و صفات حسنی خداوند در خواست کند.
خود شفیع در روز قیامت فاعلیت ندارد و در واقع این شفاعت مشروط به وجود قابلیت در من است تا بتوانند آن را بالا ببرند و یا سنخیت وجود داشته باشد تا فاعلیت فاعل از راه توسل به اسما و صفات الهی گسترش یابد.
خانم جواهری اشاره کرد و گفت: معنای واقعی شافعیت تنها در مورد خدا صدق می کند،چون شافع مطلق فقط خداست و اگر واسطه قرار می دهیم یاد معصوم باشد و واسطه باید بهش اذن داده شود و به خاطر آن آبرویی که دارد برود پیش خداوند و برای بنده طلب شفاعت کند.
استاد جواهری در پایان گفت: در قرآن آمده است:بگو خداوند خالق همه چیز است.
صحنه قیامت، صحنه است که آن مالکیت خداوند در روز قیامت ظهور پیدا می کند و فرمانروا نیز تنها خداوند است.

• < قبلی
• بعدی >